Vijf goede redenen om naar Millau te komen

Met zijn 343 meter boven zeeniveau is het Viaduct van Millau het hoogste van Europa. Elegant gevormd en met z’n voeten in de Tarn verbindt hij het ene kalksteenplateau met het andere. In het expositiecentrum op het Aire de Viaduc valt de bouw her te beleven. Meer dan 60 miljoen rijtuigen zijn er al overheen gereden. Zeker zo mooi is het om er onderdoor te rijden (of te varen!) of het viaduct te beschouwen vanaf één van de vele uitzichtpunten, bijvoorbeeld vanuit Peyre, één van de Mooiste Dorpen van Frankrijk. ’s Avonds is dit architectonische hoogstandje in licht gehuld.

Op 7 kilometer van Millau ligt Peyre, één van de Mooiste Dorpen van Frankrijk, het is deels in de rots uitgehouwen en biedt een mooi zicht op de Tarn en het viaduct. Aan de andere kant van Millau domineert Compeyre – Peyre is Occitaans voor steen – de Tarnvallei. In het voorjaar ziet de vallei wit van de bloeiende kersenbomen. Ooit stonden overal druivenstruiken, totdat een bacterie er korte metten mee maakte. In het pittoreske Compeyre verwijst er nog veel naar deze wijncultuur, de legende wil dat er tijdens de 80-jarige oorlog wijn met bloed vermengd door de straatjes stroomde.

Er is geen betere plek om de sfeer op te snuiven en de lokale bevolking te spotten dan op de markt. De regio kent veel kaasmakers, fruit- en tuinders, imkers, bakkers, jammakers en charcutiers. Op woensdagochtend concentreren deze zich rond de oude platanen van Place Foch, op vrijdagochtend staan ​​ook de straten rond de markthallen vol met kramen en vindt er een feestelijke activiteit plaats. Op maandag, tijdens de zomeravondmarkt, verandert Place du Mandarous in een vreugdevolle chaos. Aan de lange tafels rondom de fontein proef je streekgerechten als aligot en farçous, drink je streekbieren en wijnen en geniet je van kunst, muziek en shows.

Weinig motorrijders en wielrenners dromen er niet van: een rit door de Gorges du Tarn en de Gorges de la Jonte… zo dicht bij elkaar en toch zo anders. Bezoek de verlaten gehuchten Eglazines en St Marcellinus, die alleen te voet bereikbaar zijn. Tel de gieren die boven je hoofd cirkelen, mogelijk vanuit het Gierenhuis (Vulture Center) of terwijl je de berg oploopt tussen de Chinese Vazen (staande rotsen). Je kunt ook je racefiets meenemen en je voordoen als Tim Krabbé. Ook voor klimmers zijn de Gorges een must.

Omringd door een rijke natuur waar meer dan 40 verschillende buitensportactiviteiten gedaan kunnen worden, noemt Millau zich niet voor niks de Hoofdstad van de Buitensport. Paragliding, kanoën, bergbeklimmen, speleologie, canyoning, Via Ferrata, bungeejumping, mountainbiken en wielrennen, trailrunning of…over de honderden paadjes wandelen en genieten van het uitzicht: rond Millau komt de (sportieve) natuurliefhebber aan diens trekken, ongeacht leeftijd en ervaring. De vele natuurgidsen en activiteitenbegeleiders delen graag hun favoriete plekken met je.

Eerder toe aan ontspanning dan aan inspanning? Stap dan in de schuit van een Batelier. De Bateliers van het Viaduct varen onder de hoogste brug van Europa door en langs het pittoreske dorpje Peyre, dat deels in de rots is uitgehouwen. Met de Bateliers van La Malène glij je door de mythische Gorges du Tarn. Alle schuitenvaarders kunnen je honderduit vertellen over de streek en de flora en fauna, en met een beetje geluk vallen er naast reigers en forellen ook bevers, otters en moeflons te spotten. Een avontuur voor alle leeftijden.

Lang geleden werd een jonge herder verleid door een mooie dame. Als hij terugkeert naar zijn grot, is zijn kaas beschimmeld: Roquefort is geboren! De “Koning der kazen” wordt inmiddels over de hele wereld verkocht en mensen komen van overal om het dorp en de kaaskelders te bezoeken. Het is ongelooflijk om te bedenken dat zo’n klein dorp zoveel tonnen kaas produceert met behoud van de authenticiteit. Er wordt wel eens gezegd dat de oppervlakte van Parijs een kaas met gaten is, die van Roquefort is dat zeker… en ook natuurlijk gevormd. Vergeet niet een dikke trui mee te nemen, de temperatuur ligt rond de 10°C.

In respectievelijk 1888 en 1897 werden de grot van Dargilan et de Aven Armand ontdekt door de voorlopers van de moderne speleologie: de heren Martel en Armand. Al snel gaf de pers ruchtbaarheid aan de ontdekkingen en kwamen de eerste toeristen naar de streek. De Roze Grot van Dargilan is gelegen op de Causse Noir (of eigenlijk erin…), een subtiele combinatie van licht en duisternis maakt de vele druipstenen nog imposanter. Daartegenover, op de Causse Méjean, valt de Aven Armand te bezoeken. In het ‘bos’ van meer dan 400 druipstenen tref je hier de grootste stalagmiet van de wereld (30 meter).